Geçtiğim sokaklarda, ayak izlerinden yürüdüm
kaybolan izimdin silinen, eski rüzgâr gibisin
seçtiğim o yollar ılıtır sanki eldir dokunan
bastığım zamanlarda yetim gönlü okşar gibisin

bitmiyor uzandıkça uzandın dünümden beridir
durduğun mezarlar mavi sandım ruhumdan çıkarım
sevdiğin günün düştüğü yerler gönül çemberidir
göklerin kayıp gittiği geçmiş zamandan uçarım

________________________________________________________________________________

Müstef’ilâtün / müstef’ilâtün / müstef’ilâtün / müstef’ilâtün

Not : Bu aruz kalıbının hem İngilizceye hemde yeni türkçeye en
yatkın kalıp olduğunu düşünüyorum.
Bu savımı izlemek maksadıyla bu şiiri yazdım.

"Müstef’ilün" = . – . . (yaklaşık olarak kısa–uzun–kısa–kısa)
İngilizce şiir dili genellikle iambic (. –) ya da anapestic (. . –) yapıdadır.
Dolayısıyla "müstef’ilün", İngilizce ölçü sistemindeki vurgulu-zayıf hece akışına
oldukça yakın bir ritmik yapıdır.

Bu kalıptan oluşan dize genellikle 11 hecedir.
İngilizce şiirlerde de (örneğin Shakespeare soneleri) 10–11 heceli dizeler
yaygındır. “Shall I compare thee to a summer’s day?” (10 hece, iambic pentameter)
Seni bir yaz gününe mi benzeteyim? Müfteilün / müfteilün / müfteilâtün

Gördüğünüz gibi ingilizce de soneleri bile rahatlatabilir.
Çünkü ritim bozulmuyor.
__________________________________________________________________________________

İngilizce çevirisi

Traces of Footsteps

I walked the streets where once your steps had softly passed me by
You were the fading trace, a wind erased beneath the sky
The paths I chose felt warm, as though a hand still brushed my skin
You touched the time I walked, like breath that soothes the orphaned within

You stretch beyond where memory ends—since yesterday, you’ve grown
The graves you stood beside seemed blue from where my soul had flown
The place your cherished day once fell became my heart’s own ring
I fly from time long buried deep, where skies forgot to cling