duvarlarım vardı
kendimden önce...

mişli geçmiş anlarda
zamansız zamanlarda

tüm yaşanmışlığıma
özel ördüğüm.

kendime geç kalmışlığımda
belki ondandı

hani mazeret göstermeksizin
ilk vesaiti.

kaç mola yerinde
teğet geçtim
posta kutularını

ve kaç gece
salondaki çek yat
tanık oldu sessiz,
çılgınca ihtilallere..

sesine yabancı
bir ses hapsediyorum.

tüm sessiz çığlıklarıma inat...

el işaretiyle sorguluyorum...
nerede/sin?

sana/senler
biriktiriyorken,

harfleri belirsiz
aynaların
tümseğinde,

kendimizden
kaçmak adına,

benzemek için
bir şeye,

maviyi çaldım
ellerinden/ıslak ki

teninin üzerine devrildi
kumdan kalelerim..


kalk gidelim.
sessiz çığlıkların
ara namelerinden sızan
hünerli bir tınıdır aşk ki

çığlığa benzer bu yüzden
tüm ayrılıklar.

içinden sen geçmeyen,
hiçbir dili konuşmazken,

sus/mak
bozarken sözün iksirini

kuytulara saklanan
pişmanlıklar bulurken biz,

arafta kalan sorguların
içersinde bulduk kendimizi.

ara duraklarda
tıkanıyoruz,
belki/kim bilir..

kin bilemeden önce.
inkar sabahlarda
cevapsız sorgularımıza
yüzler bulaşıyor..

kalk gidelim


boşluk,
yüreğimizin kardeşi
sayılmaz mı?

bir nota eksik
bil/iyorum
ve biliyorum
birbirine benziyor
herkes/burada..

işte bu yüzden
seni istiyorum
istiyorum seni
bu yüzden.

kendime çağırıyorum
seni ki

gelmeyerek
fark yaratıyorsun
bil/iyorum..

bu oda neden sıcak
n’densiz ve sebepsiz
uykuların kaçışlarında,
pencereyi zorluyorum..

serinlemek/rahatlamak
ve bağışla(n)mak adına ki

sözlerin
çok bilinmeyenli
denklem senin

ve bu yüzden
neden/sonuç ilişkisi
kasmasın seni.

benim yüreğim
bir bedel hepsi bu
bu kadar işte..

kaç sabırsız gece
terk etmedi beni/
sensiz odaların
boşluğundayken..

içine al beni,
derinlerine inecek kadar
nefesimi tuttum ben
teçhizatsız ki

parmak uçlarında dokun
kokun ve kaç
boğuluyorum gibi..

ve bil ki sevgili
kanatlarımı kırdığından beri
kuş/anka/ebabil..

içinden sen geçmeyen
hiçbir dili konuşmadım.

yalın ayak
içime yürürken aşk..

aptalca kuşkular içinde
yüreğime hapis ederken
başıboş atlarımı,

gözlerini aç ve bana b/ak.

sen, bensizliğinde
kaybolmayasın diye
yüreğimin duvarına
çaktım kirpiklerini..


(...)