sen,
şarmaşık gibi
dolanırken hücrelerine.
keskin sorgularının
kuytularında yokuşlarının,
yanıtını bildiğin
sorularınla
devirirken kelimelerini
üzerine.
ben, avuç içlerinde
tutamıyordum
yakmadığım ışıkların
karanlığını.
iki dudağımın arasında,
dilimle hapsettiğim
bir ses kadar üstelik..

kendi kendimize
iç çekişlerimizde,
sessiz/yalnız
ve derinden.
aklamak istercesine
tüm sorular ve sorgulardaki
cevaplarımızı..
karıştırıp,
mavi renge,siyahı
ruhumuzda derin
lacivert bir yankı,
tozları saçlarımıza
kadar hüznün
ve tel tel
kıvrımları/kırıkları
oysa yazıyor olmamız
ne ifade edecekti..
hiç bir dilde
dillenmeyecekti
sayıkladıklarımızdan
fazlası ki
yazmak denilen girdap,
böyle bir sihir işte..
ura neşter atar gibi.
derin kesiklerle/
akıtırken, derin
dip notlarını
geceye,
kapayıp gözlerini,
duygularını çağırırsın
en derin yerlerine.

hangi duvarlardan
bahsedebilirdiki insan.
Aralık alacalarında,
çıkıp gitmişken
bir gece gizlice..

gözüme düş kaçınca
ovalamak/sızın,
çatlayan toprağın
sabrı gibi suya,
temize çekiyorum şimdi/
dalın budanmış kıvrımından
yeşermek için
filiz/filiz/yeşil ki
sana sürgün/üm..

bir masanın
derinliğinde.
yazıp sana,
dalıp sana,
uyanıp sana,
güneş çarpmış
yatsılarında.
yenilmeye hazır
günlerden geçip,

bir daha bahar
olur muyum derken,

Orta parmağını alıp,
işaret parmağının altına
küs olmak istiyorsun..
anladım sus olmak istiyorsun..
teninden damlayan damlarla
yokluğuma çentik atıp
pus olmak istiyorsun
saklanıyorsun odanın
en kuytu köşelerine
ışığı söndürüp
mum alevinde
is olmak istiyorsun..
saymıyorum
gözlerim kapalı
sesinde taşıdığım mevsim
ıslatmaya yetmeyecek
yokluğuma savurduğun
saçlarını..
bir soluk hayat avareliği gibi
ten yangınların
kanıyorum lakin akmıyorum..
sarmaşığım/
karmaşık olduğun kadar
sen ki çocuk yüreğinle/
körebe oynayan çocukların
elleriyle kavrıyorsun
bir mızıkçı küsü..
ağlama..
göz yaşlarındaki külden
doğmasın yürek yangınların
sızmasın göğüs ucundan
bir beyaz AK/kanayarak..
hala saymıyorum
saklan ve AKlan
eksilmek istemiyorum
sayılarda tek tek
ve eksiltmek ki
daha ilk adımda
çözülüyor/çözüyorum
saçlarındaki düğümü..
sana göçüm/
sana göçüyorum..
rengim bulaşıyor üzerine 
mavi bir sır/sakla..
sağım/
solum/
önüm/
arkam sensin..
tabanlarım sana kesik
tuzlu patikalarda..
yandıkça susuyor
susadıkça kanıyorum..
saçından/
ayak parmak uçlarına
kadar,
içmediğim suların
göbeğin göl ki
sus titremesin
buruşmasın dalgaları..
bir bakışınla güz
bir tebessümünle
süz şimdi..
ama şimdi..
hemen şimdi ki
bütün renklerim
sAna aksın
son baharımda,
dalımdan düşmeyen
son yapraksın..


(...)