bu gün dünden daha gece
üşürken penceremde o küçük serçe
yıkılıyor üzerime yer ve gök
dağılıyor birer birer ümitlerim..

yoktur senden gayrı gönlüme yakışacak
sensin ömrümün hiç açmayan çiçeği
anladım hasretinle yalanı gerçeği
feryatlarım yankılansın gönül evinde..!

kurtulamıyorum yangınının alevlerinden
gözyaşlarım söndürmüyor ateşimi
ben seninle yandım, sana inandım
varlığın yeryüzünün en güzel eseri..

kim derdi ki alaca o gecede bir veda vakti
perişaniyetimi yazarken sonsuz çağlara
yitirirken umutlarımı gözlerinde o nefret
atacaktı beni cehennemlerin en kuytusuna..

kurbanın olayım ırak eyleme soluğunu
yalvarırım tüketme umutlarımı ey güzel
bilemezsin belki fakat bir bakışın ömre bedel
fırtınalarında kayboluyorum bitmiyor bu acımasız cebel..

yorgun anlarımda bir an yüzünü hatırlıyorum
diniyor yerli yersiz kaygılarım
nur ekiyorsun kalbimin rahmet yüzüne
seninle hemhal olarak var oluyorum..

bu yaşamak değil bilesin arsız bir yalnızlık
merhametine sığınıyorum getir aydınlığını
belki ömrün ortası belki son anları
göster artık yüzünü tüketme umutlarımı..