sencede mevsimlerden
bahar mı?

uzadı yani yolumuz.


çatlayan toprağın,
toprağa sabrı gibi
su-su-yo-rum sana..

bitmeyen bir şiirin,
ağır tahrik kokusu var
üstümde..

tam bitti derken,
uzuyor
heceler ağızımda

ve sesimde
sığıntı bir inilti var.
mülteci bir yalnızlık..
geçmiş günlerimin
takviminde ki

azalarak çoğalan
duygular
taşırıyordu nehirlerimi...

düğmesini çözecek
gömleğimin

önce

sonra/sız

-su
-sar
-ken

omuzlarımda gezinecek
parmak uçları.

bir hasret
yer değiştirecek
hararetle

ve bir uyku
sevişmeyle

-sınır
-sız

nefesini çektiğinde
içine,

kürek
kemiklerinin
altına
tırnak
ve sırtına

bir daha

git/me..

dur/
-dum...

daha az
ürpermek gibi
bu
daha az
üşümek gibi/nemli

ve esmesi
üflemesi tenine

poyraz

daha az
konuşmak gibi
daha az
susmak

-su-
-sa-
-mak-

sana/
sadece sana..


(...)