Taşıdım bugün bir iskemleyi köleler gibi.
Köleler gibi çıktım üzerine.
Sonra alıp kırbacı efendimden, vurdum ruhuma doğru.
Ne hakkın var, zavallı kul?

Ya "Hakk" deyip de sabır etmezsin ya…
Hakkın hüzün.
Bir kervandasın, seni atın yordu.
Küfür tutan ellerle yoğurmuşsun aciz zihnini.

Vur, durma!
Gözyaşların da kibirli senin.
Utanmaz mısın dökerken?
Ya da kanarken için için, aklında bir yara daha mı açmak var sana emanet edilenlerde?

Her zaman…
Parmak uçlarından başına işleyen bu yalnızlık seni.
Biliyor...
Sen de biliyorsun.

Hâlâ!
Sanki başını taşla yarmışlar da…
Fikrini nelere yoruyorsun?
Aklın bir karış havada.

Kalk çabuk!
Ve kalkınca, bir elmalık canın var unutma.
Uzakta kal olabildiğince, bir karınca kadar gözük.
Kararınca izlesin seni; yuvandan demini almayanlar hayat macerasında.

Kalk ve gözlerini kısarak davran!
Davran ki alınsın acılarını batılla öldürenler…