Kötüler niye yaşar ki be abim?
Can yakanın canı yanmaz mı hiç?
Küfür gibi bir hayat kurarlar
Ve biz dualarla yama yaparız gecelere...

Anladım...
Bir kötülük saklarsan yastığın altına,
Sabahları biraz daha tok uyanırsın demek!
Ama biz…
Biz başımızı koyacak yastığı
vicdanla yorgan yapmışız da,
üstümüze örtmüşüz meğer!

Kötüler niye yaşar ki be güzel kardeşim?
Her "iyi misin?" sorusu
biraz daha batıyor içimize.
Ve biz gülümsüyoruz,
çünkü gözyaşıyla anlatılamayan şeyler var.

Kötüler yaşıyor çünkü
çivisi çıkmış dünyanın çerçevesini tutuyorlar.
Biz tamir etmeye uğraştıkça,
onlar tekmeler atıyor çocukluğumuza.

Kötüler niye yaşar ki be anne?
Ben neden hâlâ içime konuşuyorum?
Kimsenin duymadığı yerlerde
kendime sitem yazıp
kendimi affedemiyorum?

Onlar yaşar...
Yarayı açan değil,
hep yaranın sahibi ölür çünkü.

Ama bil ki...
Bir gün
bir çocuğun gözyaşında boğulacaklar.
Ve biz
bir çift tertemiz elin dokunuşuyla
yeniden doğacağız.
Şenol