Ağlamak güzeldir…
Bir yağmur gibi dökülür içinden,
Ruhun yıkanır sessizce.
Biriken dert,
Konuşamayan kelimeler,
Hepsi dökülür gözlerinden.

Ağlamak,
Bir yalnızlığa eşlik eder bazen,
Bazen de içindeki çocuğu sarar.
Kimse bilmez,
Ama ağlarken insan,
Kendi kalbini bulur aslında.

Ağlamak güzeldir…
Bir annenin yokluğunda,
Bir dostun unutulmuş gülüşünde,
Bir vedanın sessizliğinde…
İçin el verir gözyaşına,
Ve akıp gider bilmeden.

Ama…
Bir de yürek acısı olmasa.
İşte orada durur zaman,
Bir söz kesilir boğazda,
Bir nefes yarım kalır.

Çünkü acı başka…
Bir fotoğrafa bakarken yakan,
Bir sesi duymadan özleten…
Kendini kaybettiren bir sessizliktir o.
Ağlamak iyidir, evet…
Ama acıyla ağlamak,
Biraz ölmek gibidir içten içe.

Bir omuz olsa,
Bir anlayan olsa…
Bir "Ben buradayım" diyen,
Belki o zaman
Sadece yağmur gibi yağardı gözyaşı,
Ve acı değil, umut taşırdı ardından.

Ama bil ki dostum,
Ağlamak güzeldir her şeye rağmen,
Çünkü hâlâ hissediyorsan…
Hâlâ insansın demektir.
Yeter ki o gözyaşına
Bir dua düşsün sonunda.
Şenol