tebessümünün kıyısında uyukladım bu gece
bakışlarının mehtabında uyandım
ve seyrettim odama yansıyan gölgeni..

öyle keyifli ki ruhuma can verişlerin
her anımda bir umut filizleniyor yüreğimin demlerinde..

hâlâ seni ilk gördüğüm an gibi atıyor kalbim
azalmıyor sevgine heyecanım..

hiç erinmiyorum tükenmez dizelerle seni anlatmaya..

an be an tekâmül ediyor güzelliğin
ve büyüyorsun masalsı rüyalarımda..

hatırlıyor musun birlikte bisiklete bindiğimiz o günü?
her an düşecek gibi sarılmıştın arkamdan
ama sarsılmaz bir güvenin vardı yine de bana
-"nereye gidelim" dediğimde yola baktın ve dedin ki;
-"gözünün aldığı yere kadar git ve hiç durma, seninle kara toprağa, seninle sonsuzluğa.."

nitekim seninle içinde son geçen hiçbir cümle kurmamıştım, kuramazdım..
bilmiyordum bir sonumuz olacağını..

oldu fakat olan bitmedi hâlâ
yanıyor içimde bir kor gibi..

dokunduğum ağaç dalları, yoluma düşen yapraklar bazen de bir deniz feneri..
sessizce ve acımasızca hatırlatıyor seni..

senden bir zulüm görmedim lakin belirsizliğin yoruyor beni
hatta bekliyorum eski filmlerde ki mutlu sonlar gibi..

apansız bir günbatımında ardımda hissetsem gölgeni..
ya da bir kuşluk vakti nefesin değse yüzüme,
alıp götürse buralardan yokluğundan bitap düşmüş kalbimi..