0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
116
Okunma
İnsan insanın acısını bilir doğası gereği.
Çok tanıdıktır çünkü ölüm
Ve herkesin kapısını en az bir kere çalmıştır.
Yakmıştır evdekilerin bağrını,
Mutlaka girmiştir evin tüm odalarına hüzün, gam, yas ve gözyaşı
Girdiği evleri darmadağın etmiştir. Hem ölen öldüğü ile de kalmaz...
Anılarını bırakır giderken
Kalanlar benden sonra yaşayabilirlerse yaşasın diye
Ailesi, sevdikleri özenle çıkarırlar anılarını sakladıkları gönül rafından
Birer birer anlatır,
Yâd ederler itinayla.
İlk günki o yangı mecburen
kabullenişi getirir sonra.
Teslimiyet alınırve konulur anıların yanına
Güzeldi be;
Onunla yaşamak çok güzeldi denilir gururla
Bakmışsın bir vakit sonra
Alışamadan daha yokluğuna
Tebessümle anlatırsın sende kalan anıları onunla.
Acın geçmez ama kabullenmişsindir yokluğuna...
Zülfü Canan
5.0
100% (1)
