Kadınım ayrıcalığım ile mutluyum
Cennetle vaâd edilen kutluyum
Evladım ile onurluyum
Eşimin sevisidir huzurum
Kadınım varmı ötesi.

Gözlerimle okyanusu biriktirebilirim
Değecek yüreğe ömrümü hiç edebilirim
Çeşit çeşit tokatlarım var iken
Saçlarımı acılarıma kurban eden benim.

Kalbimin üzerinde gökkuşağı taşırım
Renklerini günlerim ile belirlediğim
Sarıveririm çiçekten kollarımı
Sevdiklerim için ortalığı misk-i anber ile güzellerim .

Zekiyim ve de özelim
Zekam la sınırsız güzellikteyim
Yakışırım sevdiğimin yanına
Asıl tavrım ve asaletimle büyülerim
Mücevherim aslında yaş aldıkça
Kıymetlenip ve değerlenirim.

Büyücüyüm laf aramızda
Senin acını , hüznünü senden alır çekerim
Sevgi, olgunluk, bilgelik ,şefkat ve merhamet değirmeninde
Sunarım sonra sana binbir güzellikte ve renkte.

Bütün sabiler bilir adımı
Ömrümün varı gönlümün baharı
Onlar ile alırım dünyanın tadını
En kıymetli hazineyi taşırım bedenimde
Ben
Ben kim miyim?
Benim adım anne.

Varlığım ne değer
Yokluğum sizce kaç keder eder
Umman kadar uzakta olsada
Duam sevdiklerime katrede gider.

Gözümü, sözümü, özümü sevin
Teslimiyetim hesapsızdır benim
Olur elbet acılarım, kanatlarımı kıranlarım
Acıtmayın düşlerimi
Çalmayın gülüşlerimi.

Kadın ilk kendi kalesinden başlar korumaya
Kimse kirletmesin ve kendi yazgısını yüklemesin diye
Astım anılarımı duvarlarına
Bende başladım korumaya kalemi
Muhafızlar diktim tek tek kapılara
Aşmamalı, ulaşmamalı kötüler sevdiklerime.

Töre diye namus diye kıymayın
Anlık zevkinize köle yapmayın
Sorgusuz sualsiz yeter artık vurmayın
Ne ruhumu, ne bedenimi, nede kimliğimi
Ben istemeden benden onursuzca almayın
Reva görmediğim hayata beni kurban yapmayın...

Ben kimmiyim
Ben kadınım
Anneyim
Yarime yaren
Hayatınıza ekim
Kadınım başrolüyüm hayatın.

Zülfü Canan