nice zamandır
uykular bölünüyor simli aynalarda
gecenin son vaktine
efkar yağıyor onlarca
kör kuyulara gizlenmiş
sana adanmış özlemlerim
elisa

papatya falında ayrılık çıkıyor bahtımıza hep
ezelden böyle yazılmış alnımıza
en kesif akşamlarda
bir fırtına sonrası
yanağa değen her damla
kum saatince
pare pare
elisa

yalnızlığı yaşıyorum en derinden
sensiz üşüyorum
nicedir uçurtmalarım göklerde kaybolmuş
ufkuma akseden izdüşümlerince
rüzgarlar esiyor akşamlara
hasretin kor ateş
elisa

bir sine düşün ki
kör düğümlere tutsak
gecenin içinde çoğalıyor hıçkırıklar
umutlarım kırılıyor
hatıralarla yüklüyüm
hep bir hayal
hep bir serap
hep bir yokluksun
elisa

her gece
aynı ıstırabın pençesindeyim
uykusuzum sabahlara dek sensiz
uykular bana haram
her fecrin ışığından çıkıp geliyorsun
ay katlanıp dürülüyor
yıldızlar sararıp dökülüyor
elisa

bu sesleniş sana
sinemi deliyor avazım
paramparçayım
haykırıyorum senin ismini
dakika dakika
saat saat
senle alevleniyor
senle yanıyorum gecelerce
elisa

külleri sen
mecrası çöllerin
her bir yeni düşte
sonsuz emeller
sonsuz istekler
ant içerek
kasemler ediyorum
seni görmek için
kaç gecelerce
elisa

ebet yokluğuna hüküm giymişim
soluk almadan bekleyişlerin
sırrı sende saklı
bir sükun yansıyor bakışlarından
duvarlara
adını sen koydum
umutlarımın
elisa

redfer