Kalplere düşen gölge, adına korku deriz,
Kime yöneltileceği, imanda kilit taşı.
Allah’tan başkasından korktuğumuz an,
Şirke açılır kapı, imanın başlar yıkılışı.

"İki tanrı edinmeyin" buyurdu Yüce Mevla,
"Yalnız benden korkun" dedi Nahl’da.
Her şey O’nun kudretinde, her varlık O’na muhtaç,
Ne var ki Allah dışında korkulacak dünyada?

Zümer’de söylendi: "Allah kuluna yeterli değil mi?"
Başkasından korkan, O’na güveni sarsar.
Mutlak güç sahibidir yalnızca Allah,
Başka korku kaynağı arayan, yolundan sapar.

Mantığın ve aklın sesi şöyle der:
"Allah’ın kudreti karşısında kim durabilir?"
Haşr Suresi’nde buyruldu: "Anlamaz bir topluluktur,
Allah’tan çok insanlardan korkanlar."

Korku duygusu doğru adrese yöneltilmezse,
Kalp karanlığa düşer, akıl bulanır.
Allah’tan başkasından korkan insan,
O varlığı ilahlaştırır, şirke kapılanır.

İman eden bilir, tek korkulacak varlık Allah’tır,
O’nun izni olmadan kimse zarar veremez.
Korkuyu yalnız O’na yönelten mümin,
Özgürlüğe kavuşur, başkasına boyun eğmez.

Ey kalpte titreyen korku! Doğru adresini bul,
Allah’a yönel, O’nun rızasını ara.
İmanın korunsun, şirkten uzak dursun,
Tek gerçek sığınak O’dur, hem dünyada hem ahirette.