On iki ay döner göklerin düzgünü,
Dördü haram, saklar barışın özünü.
Tevbe’nin sesi yankılanır kulakta,
Savaş yasak, kalpler döner takvaya.

Bilinen aylarda Hac çağırır insanı,
Kabe’ye çeker ruhun pak ummanı.
Bakara fısıldar: “Hilallerle yürü,
Takva ile dol, Allah’a doğru sür.”

Mescid-i Haram, kutsal evin adı,
Haram aylarda korur barışın tadı.
Engel olma sakın, yolcuya set çekme,
Fitne ateşi, öldürmekten de büyük nefret.

İbrahim’in çağrısı yankılanır uzaktan,
Yaya, binek, gelir insan her yoldan.
Zilhicce değil sadece, geniş zaman,
Hac, Allah’a teslim, kalbi bir iman.

Safa, Merve, Allah’ın nişanları,
Tavaf et, bul ruhun pak anlarını.
İhramla başlar, nefsine set çekersin,
Çiçek koparmaz, avdan uzak gezersin.

Hacer’ül Esved, taşlama gelenekten,
Kur’an’da yok, sakın düşme hevesten.
Bakara der: “Sapma, çekişme, uygun değil,
Hac, takvanın gölgesinde bir güzel iştir.”

Haram aylar barış, ibadet zamanı,
Müslümanın kalbi bulur o an hânı.
Kur’an rehber, yollar apaçık, net,
Hurafe değil, Allah’ın emri gerçek.

Ramadan’da iner hidayet pınarı,
Kolaylık diler Allah, zorluktan ârı.
Hac yolunda Kur’an yeter her kula,
Takva ile dol, ulaş Allah’ın rızasına.