Kalbin en derin yerinde açan bir çiçektir sevgi,
Doğru yöneltildiğinde, ruha nur bahşeder.
Allah’tır sevginin asıl sahibi ve kaynağı,
Yoktan var eden O’dur, her nimeti veren O’dur.

Bir sevgi ki Allah’tan bağımsız olursa,
Şirke düşer insan, karanlığa sürüklenir.
Her güzellik O’nun tecellisidir aslında,
Sevilen her şey, O’nun izini taşır, O’ndan gelir.

Kadın-erkek arasında yükselen tutkular,
Allah’ın sınırlarını aşarsa eğer,
Birbirini ilah edinmektir bu, der Kur’an,
Rızayı başkasında arayan, putunu kendi yapar.
Mümin bilir sevdiği her şeyin gerçek sahibini,
Tecellilerdir görünen, her güzelliğin ardında.
Kayıplar karşısında sarsılmaz imanı,
Çünkü Allah’a bağlıdır sevgisi, tüm varlığıyla.

Ama müşrik unutur Yaratanı, bağlanır yaratılana,
Kaybedince sevdiğini, düşer büyük azaba.
Dünyada tattığı her acı, her yalnızlık,
Cehennemde katlanır, döner derin bir ıstıraba.

Ey insan! Sevgini yönelt gerçek sahibine,
Allah’tır her güzelliğin, her tecellinin kaynağı.
O’na bağlı olan sevgi, aydınlatır kalpleri,
O’ndan kopan sevgi, karartır ruhun aynasını.

İmanlı kalbin sevgisi berrak ve nurludur,
Çünkü Allah’ın rızasını gözetir her nefeste.
Sevginin hak ettiği makama yerleştir her şeyi,
Bulursun gerçek huzuru, hem dünyada hem ahirette.