Hep yaşamak istedim doyasıya
Kırmadan dökmeden yürümek
Her düşende var olabilmek istedim

Bana kimse fikrimi sormadı
Ne zaman yaşamak istedim se
Yıldızlarımı döktüler saçlarımdan
Sokağına ait olmadığım bir evin her gün kapısını açmak zorundayım
Galiba o evde yabancılaşan tek insanım

Adımdan almışım yalnızlığımı
Işığını kaybetmiş caddelerin birinden
Yahut bir sicim yağmurdan
Kimse sormamış bana kaybettiğim aydınlığımı

Fark etmez bana çiçeklerin kokusu
Elleri kırılana ne fayda
Rüyası mahşeri gece korkusu
İlikleri acıyana ne fayda
Değer mi bilmem bir bilinmezliği
Evimde çoğalıyor bir mezar sessizliği

Ben hep kendimden verdim
Sevilmek mi...
Ben kimsenin göğsünde bir ağrı
Başucunda uyuyan bir düşünce
Sabahına erişen bir telaş olmadım

Ben hep o unutulan
Hatırlanmaya ihtiyaç dıyulmayanım
Ben kim miyim
Ben adına ait olmayan
Ölmekten yorulmayanım
Fen Feride yim
Ben feridenin geçmek bilmeyen gecesiyim