Baharın gelişiyle, tüm tabiat canlanır
Dağlar gelinlik giymiş, duvağından anlanır
Zarar ziyan verenler, bilmem nasıl önlenir
Uykusundan uyandı, açar bütün çiçekler.

Kuşlar cıvıldaşarak, üstlerinde gezerler
Sevinçten oynaşırlar, zikzakları çizerler
Usareyi iç edip, dillerinde ezerler
Kendine göre bir eş, seçer bütün çiçekler.

Papatyalar bambaşka, beyazıyla sarısı
Gıdasıyla beslenir kurdu kuşu arısı
Tomurcuk gamzerde gitti ömrün yarısı
Koparanın elinden, kaçar bütün çiçekler.

Üstüne basanlardan, gövdesi yaralanır
Bir de yangın çıkarsa, kapkara karalanır
Sanki sözleşmiş gibi, ardarda sıralanır
Önümden filim gibi geçer bütün çiçekler.

Yoğrulup karılınca, şifa verir yakısı
Sanki Gördes halısı, çeşit çeşit dokusu
Rabbimin mucizesi, ayrı ayrı kokusu
Miski amber kokusu saçar bütün çiçekler.

Seyrine doyum olmaz, buna mecbur kalınır
Hafiften bir yel eser, sağa sola salınır
Baharın müjdesidir, koklamazsan alınır
Derdi tasayı gamı, biçer bütün çiçekler.

Neyzemî’yim bu cümbüş anlat anlat bitmiyor
Manzarası beynimde, hiç aklımdan gitmiyor
Karlar yere düşende ömrü vefa etmiyor
Gelcek bahara kadar, göçer bütün çiçekler.

Necati OCAKCI (Aşık NEYZEMÎ)