Dökmeye gelmiştim, sana içimi
Anlatayım dedim, esas suçumu
Eline aldın da, sanki saçımı
Yolmak istedin de, yolma mı dedim?

Sensiz yaşamaktan, dilim teklerken
Dertler yumak olmuş, bine eklerken
Kapı arkasında, zili beklerken
Çalmak istedin de, çalma mı dedim?

Dönsün bütün renkler, morla sarıya
Hizmette kusursuz, petek arıya
Pay olsun dedin de, ekmek yarıya
Bölmek istedin de, bölme mi dedim?

Haykırıp sevgiyi, güneşe, aya
İlanen duyursak, bütün dünyaya
Göğe, yıldızlara, engin deryaya
Dalmak istedin de, dalma mı dedim?

Bilmem ki ne desem, o kadar çok ki
Gümrüksüz sözlerin, o kadar tok ki
Bırak kahkahayı, tebessüm yok ki
Gülmek istedin de, gülme mi dedim?

Terazi çift gözlü, her şeyi tartar
Ne yapıp ettiysen, arttıkça artar
Kalınca çaresiz, dedin mi kurtar
Silmek istedin de, silme mi dedim

Unutmak ne mümkün, her üç öğünde
Kendimi var saydım, her bir şeyinde
Benim değil; bizim, kendi evinde
Kalmak istedin de, kalma mı dedim?

Bitti tarlamızda, çakırdikeni
Fark etmedik biz de, olan biteni
İçimize, zehir olup çökeni
Bilmek istedin de, bilme mi dedim?

Sen benim her şeyim, namusum, arım
Olanca kazancım, ekmeğim, varım
Evimin sembolü, hayatım, karım
Olmak istedin de, olma mı dedim?

Necati’yim, tekrar olsak can cana
Hayatı paylaşsak, şöyle yan yana
Bırakıp kederi, her şey bir yana
Gelmek istedin de, gelme mi dedim?
Kalmak istedin de, kalma mı dedim?

Necati OCAKCI ANTALYA