EY GÖNÜL, BEN NEYLEYİM
Gözlerim arar hep seni güller bahçesinde,
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?
Her gece bir yıldıza nazar kılarıp semâda,
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?

Ey Nebî, her dem seni ḳalbimde araḍım,
Geceler zifîrî, sensiz menzili bulamaz oldum.
Sînem yorgun düştü, içim kaldı bihâbîm,
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?

Her nefeste sensin, her adımda özlemsin,
Gönüllerde mehtâb gibi zîbâsın, güzelsin.
Gözyaşım deryâ olur, sen nimetsin,
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?

Nûrun hasret bırakdı şu dilhûn gönülleri,
Her dem seni görürüm men rüyâlarım içre.
Sevdam sana sığmaz, her gönülde, her yârda,
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?

Muḥabbet ile sîneye defn ettim adını,
Sensiz geçmez ömrümün her bir feryâdını.
Her adımda ararım iz-i rûy-i cemâlini,
Her dem gül aradım, ey gönül, neyleyeyim

Gönül bâğçesinde ʿışḳınla taştı bu yürek,
Sevginle her bir sîne nâlân olur yâ ḥabîbim.
Firḳatınla yanar gönlüm, yaş döker gözüm,
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?

Gözlerim miḳrâd olup seni düşler Efendim,
Seninle dirilmek isterim, ol cânımın sevgili sâhibi.
Her gece hayâlindeyim, her an kıblem sensin,
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?

Her gül, her bahâr, râyihânınla nümâyândır,
Aşkınla yanan sîne her demde giryândır.
Gözler serâpâ hicr ile ufkunda giryân,
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?


Sînemde yanar âteş-i hicrân-ı sebebsiz,
Her lahza gönül bir figân ile lebestir.
Sînemde sönmez bir ḳaranlık gecedir,
Her dem içimde âh ile yâd-ı kederdir.
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?


Sensin reh-i aşkın şeh-i mahbûb-ı kudsî,
Adınla parlar gönülde her mevsim-i sî.
Zikrindir açan dilde gülistân-ı safâ,
Sen geldin âleme, devr oldu nûr u şifâ.
Her dem gül aradım, ey gönül, ben neyleyim?