CAN ANNE

Gök kubbede değil, ben yer kuyularındayım
Yıldızlara değil, loş ışıklara bakarım
Onlar göz kırparlar bana, ben mum yakarım
Ama anne ben bir yıldız gibi kaymaktayım

Deme anne deme ki unuttu beni oğlum
Ben çöl çiçeklerini su içinde kuruttum
Bilemem anne, ne zaman sana düşer yolum
Gülmek için anne, hep gülmek için yoruldum

Şimdi ağlanacağa gülünür mü diyorsun
Ama cane, eminim sen beni anlıyorsun
Anne sen beni hala deniz mi sanıyorsun?
Oysa ben bir çay gibi akıyorum, görmüyorsun

Duan kabul gördü anne, gör ki firardayım
Bilirsin anne ben fikren ah-u zardayım
Yitirdiğim incileri mumla aramaktayım
Sen anasın, hissedersin ne karardayım

Bir ağıttır çekerim ciğerlerime anne
Yol ararım, vicdandır, hürriyettir bahane
Parmağında gümüş olmak isterdim anne
Çıra yaktım, yol karanlık, etrafı virane


Yakup KOÇAK