Yalnızlık;
Kırık bir aynada
Kendi silüetini
Yeniden çizmeye çalışmaktır.
Her fırça darbesi
Biraz daha siler seni.

Bu şehir,
Kaldırımlarında kaybolmuş
Ayak izleriyle dolu.
Vitrinlerdeki yansımalar
Hep başka insanların
Gülüşlerini saklıyor.
Bir bankta oturup
Yarım kalmış simidi
Güvercinlerle paylaşırken
Anlıyorsun:
En sadık dostun
Gölgen.

Gecenin dördü,
Saatin tik takları
Duvarlarda çoğalıyor.
Buzdolabının motoru
Bir cenaze marşı
Mırıldanıyor.
Telefonun bildirimleri
Sadece reklamlar için
Titriyor.

Yatağın soğuk tarafı
Artık hiç ısınmıyor.
Yastığa fısıldadığın
Cümleler
Sabah
Kırışıklıklara dönüşüyor.
Banyonun aynası
Her sabah
Biraz daha soluk
Bir yabancıyı
Sana hatırlatıyor.

Yalnızlık;
Bir otobüs durağında
Hep geç kalınmış
Bir randevunun
Adresini
Yitirmektir.
Ve her durağışta
Ruhunun bavulu
Biraz daha ağırlaşır.