0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
39
Okunma
Kim bilir kaç ayak izi saklı,
Desen desen sırları var uykusunda.
Kumaş bedeni tozla örtülü,
Öylece durur köşesinde,
Yorgun bir nefes gibi.
Bürünmüş soluk renklere,
Çiçekleri solmuş bahçesinin.
Zamanın ağırlığı çökmüş üstüne,
Her kıvrımında bir anı kıvrılı,
Sessizliği örer.
Belki bir sabah dokunan el,
Sıcaklığıyla can verir yeniden.
Açılır kat kat hikâyesi,
Yayılır oda boyunca,
Geçmişin kokusu.
Şimdi uykuya dalmış gibi,
Kendi koynunda bekler.
Kımıldar yavaşça gölgeler düşünce,
Hatırlar belki,
Eskiden nasıl yumuşaktı dokunuşlar.
Dinlenir şimdi, usulca,
Kıvrım kıvrım düşünceler içinde.
Belki rüyasında eski günler,
Açar her deseni,
Yeniden.
