peronlar uzuyor gözlerimde
bir kadının gölgesi kalıyor banklarda
saatler paslı çivilerle asılı
zaman burada unutulmuş bir valiz

tren düdükleri yırtıyor sessizliği
her seferinde sen gidiyorsun
bırakıyorsun raylara
çatlak bir aynadan sızan ışığı

biletler cebimde küfleniyor
varış noktaları silinmiş
bir istasyon memuru fısıldıyor:
“gidenlerin yarısı hayal, yarısı kül"

ayak izlerin karışıyor buğuya
camlar terliyor nefesimle
bir çocuk koşuyor platformun sonuna
kuşlar gibi dağılıyor trenin dumanı

kırık banklarda oturup
dinliyorum rayların dilini
demirler titriyor usulca
sanki biri geliyor...
sanki biri gelmeyecek

gece indiğinde istasyona
lambalar senin saçlarını arıyor
ben bir mendil gibi katlıyorum hüznü
cebimde taşıdığım tek yolculuk:
dönmeyenlerin listesi...

şimdi bütün biletler
origami turnalar oldu
uçuyorlar gecenin boş raylarına
bir istasyon ki yüreğim
giden her trenle sarsılıyor
ve kalan hep o
yarım kalmış bir kalkış anı...