şiiri okuyan sanki bana yazılmış diyorsa
bin kişide on kişi aynı hissiyatta buluşsa

okuduğu zaman bir nebzecik ferahlasa
derdi tasayı unutup birazcık mutlu olsa

çok daha iyi olmaz mıydı ha ne dersiniz
duyulmuyor lakin sanal dünyada sesiniz

duygularınızı dışınıza akıttınız diyelim
ne için kimin için boşuna mı bu yönelim

haydi paylaşıp içimizden geleni dökelim
tebliğ güzel şey okumayana boş verelim

sempati duyar mı yoksa hoşlanmaz mı
sıkıcı mı bulur anlamsız der takmaz mı

binlerce okurdan birkaç tane çıksa hatta
bir insan dahi yazdığınızı severek okusa

zaman ayrılması büyük lütuf ve inceliktir
üreten birine yapılacak en büyük iyiliktir

şiir yazanın şiiriyle ailesi ekseriyetle ilgilenmez
roman hikaye masal olsa nev’i si fark etmez

zaten bildiğini farz eder, tanıyorum ki onu der
dur bir bakayım ne yazmış diye merak etmez

zaman ayırmaz sonra bakarım der özenmez
yazdıklarını zahmet edip de okumak istemez

şairim demem, yazarım diye ahkam kesmem
ben denilen iç cevheri kazan madenci, okurdur

kimine göre altın, kimine gümüş, kimine bakırdır
eleştirinin biri bülbül, bir diğeri doğrayan satırdır

yazmak gönül işi zorla güzellik olmaz bu konuda
yazmak da okunmak da isteyerek olur bir anda

şiir şairi, roman yazarı yazar, resim ressamı çizer
sanatın narin boynuna harfler duygu kolyesi dizer...


Gülhan Çeliktaş