Muğlak şehrin münhasır kayalıkları
Aşkınsa Balta Limanı:
Kaç nakkaş kaç terzi
Dikebilir ki söküklerini şehrin
Ve kumpas
Lahzasında ömrün saklı
İnkâr edilesi değil de hiçbir yas

Gökte münferit bir mendirek
Denizin cafcaflı yosunu
Sınır aşımı bir sihir
Sinir ihlali bu şehir
Hali hazırda kolluk kuvvetleri
İki yakamdan da düşmeyen küf kokulu nefesi
Hem hüznün
Hem de baltayı taşa vurduğum
Balyalarca duygu tanıklığında Rabbin

Vurdumduymaz vicdanlar şehri
Yok olsa keşke tüm yası tasası
Afrası sönük
Yankısı silik
Tozkoparan fırtınası
Elasında şehrin
Edasında şiirin
Elham yüklü gece
Surelerin sarmalında
Suretlerin de çakması

Divası göğün
Duayeni kördüğüm
Bir bir de şerh düştük düşeli
Meddücezri yorgun fıtratımın
Yandıkça devleşen korun saltanatı
Acım büyük
Dişlerim keskin
Düşlerim nadir bulunan
Yeis yüklü bir samanlık
Yok mu aşkı arttıran?

Bahtın kara düşleri
Tahtın kırık ayağı
Tantanalı cihanın olmaz mı yasağı?
Bizim buralarda yasaktır aşk
Uğramaz da kolay kolay kapıya
Kolaya kaçmadan sevmeli insan
En çok da zoru
Yasına itaat edip yaşını da saklı tuttu mu
İçine akan bir nehir misali

Yüreğin şevki
Duyguların şavkı
Sessizliğin piri
Sürmezken de saltanatını
Ve nihayetinde tabanları yağlayıp da kaçmalı
Lafügüzaf bir gölge
Latif bir rüzgâr
Nefsi ölü kelebek
Kanatlarıma değil saçıma yağan kar
Dolunayın da kehaneti

Sevmek ve mutlu olmak hiç böylesine
Zorlamamıştı ki
Künyem
Ve yaram
Ve yasam
Yâdında dünün
Köküne sadık kardelen
Gül mizaçlı sağanak
Aşka yakalanan kadın ve yalnızlık
Ulu orta değil
Uzaktan da sevdi mi insan

Üslubu naif ve sıra dışı
Yetim sözcükler karnavalı
Yatıya kaldı mı şiir
Rengi kaçık
Aklı kaçkın
Şanı almış yürümüş
Ve işte şehrin ve aşkın rezidansı
Ölümüne sevsin yeter ki insan…