Suskunluğumu bozuyorum bu gece, dinle şimdi,
Bazı günler oldu ki, yüreğim dolup taşarak,
Gururuma, gücümün yetmediği anlarım oldu,
Gözyaşlarımı döktüm her köşeye,
Kimseye söyleyemedim, kendime duyduğum nefreti.

Gecelerdi benim tek dostum, sırdaşım, yoldaşım,
Yalnızlığı severdim, çünkü o beni anlardı.
Ne sevgimi ne derdimi paylaşacak kimsem vardı,
Birini sevdim ama o kadar uzaktı ki, anlatılmaz,
O gökte yıldız, ben yer yüzünde garip bir yalnızdım işte.

Günler, ayları kovaladı, aylar yılları bitkin düşürdü,
Her gün, bir fırtınalı yağmur gibi dağılırdım,
Arkadaşlarım hayaller kurarken, ben susardım,
Gün geçtikçe karanlığa gömülen yarınları düşlerdim,
Kara yazılmış kaderim, geri çekiliyordu hayattan.

İçimde kasırgalar koptu, tuttum kendimi, sabır dedim, sabır,
Baktığım yerler, yürüdüğüm yollar hep ikiye ayrıldı,
Çaresizlik içinde, çare arayan gönlüm yoruldu,
O kadar ağır geliyordu ki, canım bedenimi taşıyamaz oldu,
Bu şehir, umutlarıma ateş düşürdü, gülüm, haberin var mı?

Fırtınalı kara kışlarıma yaz gelmek bilmiyor sevda çiçeğim,
Engin denizlerde umut sandalım batıyor derinlere,
Ay karanlık gecelerde ölüm rüzgarı esiyor durmadan,
Ömrümün defterini karalayıp, uçuruma ittiler gençliğimi,
Seninle hayat bulan deli yürek yok artık, haberin var mı?

Uzak diyarlara el verip, uzanıyorum bu gece unutma beni,
Gönlüme sırdaş olan geceler, anlatma kimseye sevgimi,
Yaşayan bir ölüydü desinler, hiç gülmedi hayata,
Kurtuluşa erecek belki de ömrüm sonunda, al senin olsun dünya,
Sen anlamadın ama, ben seni ölümüne sevdim, haberin var mı?