Bugün... Zaman hiç geçmiyor biliyor musun?
Saatler dolmuyor, dünya sanki dönmüyor.
Evden de çıkmıyorum zaten.
Sen yoksun ya, her şey eksik.

Bir çiçek alsam, bir eşarp seçsem mesela...
Kime veririm?
Seni düşündükçe,
Yüreğim paramparça oluyor.
Anneler Günün kutlu olsun, güzel annem...

Ferhat dün gece yatmadan önce seni sordu bana:
“Abi, annem yarın gelecekmiş...”
“Kim söyledi kardeşim?” dedim.
“Öğretmenim,” dedi.
“Annesi uzakta olan çocukların
Anneleriyle buluşma günüymüş
On dört Mayıs...
Eğer çok dua edersem,
Rüyama gelirmiş,” dedi...

Babam da dün gece,
“Çocuklar, yarın izin aldım,
Balığa gidelim mi?” dedi.
Zeynep, “Ben anneme gideceğim baba,
Ben gelemem,” dedi.

Babam belli etmedi ama
Odasında çok ağladı be anne.
“Bu nasıl bir sınav yarabbi,
Yardım et bana ne olur,” diye yalvardı.

Ferhat’la Zeynep daha çok küçükler...
Alışamıyorlar yokluğuna.
Zeynep dün gece
Senin gelinliğini çıkarmış sandıktan,
Kendi yatağına sermiş,
Kendisi kanepede uyumuş...

“Hadi kardeşim, yatağına yat,
Hastalanırsın,” dedim.
“Benim yatağımda annem yatıyor abi,
Ben burada uyurum,” dedi.
“Olmaz öyle şey,” dedim.
“Annemiz görse kızar sana.”
“Tamam o zaman,” dedi.
“Annem de benimle uyusun...”

Sabah “Bizi anneme götür abi,” dediler.
“Tamam canlarım,” dedim.
Dün gece hiç uyumadım.
Biraz Ferhat’a, biraz Zeynep’e baktım.

Ferhat sabaha kadar sayıkladı:
“Anne gitme... Anne gitme...”
Ne kadar “Kardeşim ben buradayım,” desem de
Susturamadım.
Babamla birlikte sabaha kadar ağladık...

Bu nasıl bir acı anne?
Ne aklım, ne gücüm yetiyor anlatmaya.

Seni sormaya devam ediyorlar.
Mezarına götüremem onları,
Ama köydeki teyzeme götüreceğim.
“İşte bakın, annemiz tıpkı teyzemize benziyordu,” derim.
Onunla hasret gidersinler.
O da çok istiyor Ferhat’la Zeynep’i görmeyi.

Sen rahat uyu yerinde anne.
Evlatlarını düşünme...
Bu can bu bedende oldukça
Sen hep bizimle yaşayacaksın.

Anneler Günün kutlu olsun
Benim güzel, biricik annem...

Seni hiç unutmadık...
Hiç unutmayacağız.

Erkan ŞEREMET