YAZMA KALEMİM

Ve sen kalemim ,
Ne çok yordun beni
Ne çok ağlattın
Gülmüyorsa hayat yüzüme
Bir kez mutsuz yaşamak yazılmışsa kaderime,
Sevdiysem ve sonu yoksa
Ne yapayım kalemim sen söyle
Biliyorum şimdi
Yazmak derdine derman dersin sen,!
Ama tükendik kalemim
Sen benden;
Ben senden;
Oysa umutsuz cümleler yazmamaya söz vermiştim
Yazma dedim olmadı
Ben sustum sen hep yazdın
Seni elime ne zaman alsam
Sen hep onu yazdın
Akıttım artık mürekkebini denize
Sen artık dur kalemim
Dalgalar yazsın artık onun adını


Yazma artık sen kalemim
Demiştim sana zordur yazmak
Zordur sevmek
Senin mürekkebinde diye
Adını koyamamak
Benim diyememek
Hep yakın hissedipte
Hiç yakın olamamak
Ne zormuş kalemim
Seninle harfleri bir araya getiripte
Sevgiye bir el uzatıp
Mecburen yavaş yavaş geri çekmek
Ve ne zormuş mürekkebin
Sayfaya değil yüreğine damlaması
Adı hasret ..
Adı özlem..
Adı acı..
Adı uzak..
Adı rüya diye yazmak
Ne zormuş kalemim


Ne zormuş kalemim
Seninle bir araya gelip
Bir iki dizede seslenmek
Cümleler ile kavga edip
Seni kağıda yanaştırmak
Ne zormuş be kalemim
Bir iki harfle
Özlemi ,hasreti,
Sevdayı anlatmak,
Acı bir aşkın
Bir gözün kirpiklerini
Bir ömür boyu
Islak bırakması ne zormuş
Yazma diyorum kalemim
Yazma işte
Bırak kapatayım bu sayfayı
Yumayım gözlerimi
Bak yeni kalemim
Kirpiğimden düşüyorum hece hece
Bırak yazma kalemim
Yokluğa gömülüp ölüyorum,!


Bırak kalemin yazma
Acılarımı hasretimi
Bana çocukluğumu ver
Oyunla kavga edeyim ben
hayatla değil ,
Kendimi kaybetmeden
Saklambaç oynayayım
Söbelediğim yine ben olayım
Bırak kalemin yazma ki
Kalp yarası yerine
Dizlerim yaralansın düşünce
Acıyı sadece biberde bileyim
Yüreğimde değil
Bırak yazma kalemim
Bana çocukluğumu ver
Büyüklük sende kalsın,!

Bırak yazma kalemim
Her sözünde
Hece hece dökülme sayfalara
Kurşun olup
İmlik imlik dizilip durma boğazıma
Bırak kalemim ne olur yazma artık
Yok mudur
Seninle iki kelime edeceğimiz
Bir boşluk ?
Elbet bir satır arası vardır
Sıkışıp yaşayacak kadar.!

Cemre yaman