Ya Mennan! Girizgahı,adın ile başlattım,
Bu sefer inan bana en derinden en kalbi,
Yaralarımı deşip bin kanatıp dağlattım,
Huzura narla vardım,isyan sayma Yarabbi.

Bilen sensin eden sen,alanda sen verende,
Canla canı bir etmiş,gezdirirsin bedende,
Emanetin çekilir, vakit gelince tende,
Gözyaşım secdededir,isyan sayma Yarabbi.

Yavrularımız candır,senden bize emanet,
Rahmetinle kuşat da dolsun içe metanet,
Dillerde korku dolu bir zamandır kehanet,
Atiyi görmüyorsam,isyan sayma Yarabbi.

Bak! Nurbanumuz için veriliyor selalar,
Dile gelin söyleyin ey mecnunlar leylalar,
Yük ettikçe omuza çöküyor hep belalar,
Nefesim daralıyor,isyan sayma Yarabbi.

Gam ile örselenmiş,kar bürünmüş yazımız,
Affına sığınarak sana geçer nazımız,
Tutunduğumuz yerdir,yegane niyazımız,
Sükûta büründük,isyan sayma Yarabbi.

Dünya bize sunduğun,rüya ve matem midir?
Gözyaşıyla çizilmiş bir kara kalem midir?
İçine ömür sığmaz,yolcusuz gemi midir?
Liman bulamıyoruz,isyan sayma Yarabbi.

Bir varmış bir yokmuş hep,oynayıp duruyoruz,
Karagöz Hacivat’ı,her gece kuruyoruz,
Kendimize sorular,cevapsız soruyoruz,
Yansımıyor perdeye,isyan sayma Yarabbi.

İki kapılı handa hissemize ne düştü?
İlkte sendin sonda sen,kaçılmaz bir dönüştü,
Kimi sevinç çoğu hüzün,bu nasıl bir bölüştü?
Kalbime ağır geldi,isyan sayma Yarabbi.

İlhan’ım naz makamı,yüreklerde ne çetin,
Yasın en ağırında teslim oldu CAN METİN,
Kalbinde imanı var,dilinde tek ayetin,
Yakarıp ağlıyorsa isyan sayma Yarabbi.


İSYAN SAYMA YARABBİ...