Aşkın kredisi tükendi
Ve oyun bitti.
Bir şiiri daha yakmanın zamanıdır şimdi.
Sevgilinin gözlerini ipe çekmenin anıdır şimdi.

Sana ait gülüşler duvarlardan silinecek
Buz tutan yalnızlığımın ellerinde yüreğim bilenecek
Ve sen giderken usulca, yürek gider arkandan
Militan ruhumu üflerim dağlara
Bir kente yıldırım düşer ve ıslanır gece
Saatleri isyana kurar karanlık
Kâbusun demidir bardağıma sinen gölgeler
Ateşlenir karanlığın mumları
Bir kelebek düşer kanatları kırılır uçarken
Ben karanfile sus diyemem,
Dudağıma çökerken hüzün
Nereye baksam ellerindir nereye dönsem yüzün.

Bağışlanır seher vakti günahlar
Kalkar ellerim semaha dökülür ahlar
Ben güneşe dur diyemem,
Şafaklar aydınlanırken sensizlikle
Konar bir gülün dallarına suskunluk
Akşamlara yetişemem yokluğun düşer önüme
Sana ait cümleler dikilir karşıma
Ben içimdeki sese söz geçiremem
Çığ olur ne zaman haykırsam adını
Ne olurdu gitmeseydin yüreğimin kadını.

Beynimde tozlanır düşünceler
Saatlerim hep geri sayar
Mazide gezinir aklım hep seni sorar
Akıntıya kürek çekilmez bilirim
Kuşlar hep seni sayıklar
Ne zaman senden gitsem geri sana dönerim
Ben kurşuna beni vurma diyemem
Dayanırken intihar şakağıma
Ben martılara gitti diyemem
Denize düşerken bir çift kırmızı gül
Silinir kumsaldaki adın
İçimde ağlar sana benzeyen kadın.

27 EKİM 2008

Hüseyin Özbay