Ümmetin Kalbine Yazılan Ayet
Unutulmuş harflerle dolu bir kalpte
Yeniden parladı kadim bir ses:
“Toplanın! Kalbinizi kıbleye çevirin!
Çünkü Rabbiniz hâlâ bekliyor sizi...”

Ey dağılmış sesler!
Ey susturulmuş diller!
Bir araya gelsin şimdi bütün yalnızlıklar,
Bir secde gibi birleşsin parçalanmış coğrafyalar.

Bir zamanlar kalpte inen
O nurdan cümle
Şimdi bir hatırlayıştır ümmetin özüne.
O cümle, ne siyasettir ne şairlik —
O, varlıkla vahiy arasındaki sırdır.

Her çocuk gözünde hâlâ yazılıdır bu ayet,
Her mazlumun duasında yaşar isimsizce.
Sürgünler, yıkımlar, zindanlar,
Hepsi bir kıyamın öncesi gibi
Bir susuşun içinden konuşur.

Ümmetin kalbinde hâlâ nabzı atar
O ilk “Oku!” emrinin.
Kırık seccadelerde,
Kurumuş gözyaşlarında yankılanır:
“Uyan! Kalk! Çağrıldın yeniden!”

Bir ayet iner gibi iner kardeşlik,
Kalpler birbirine döner secdede.
Ve yeniden yazılır kader:
Ne kılıçla, ne öfkeyle,
Sadece bir kelâmın rahmetiyle.

Ey ümmet!
Sen hâlâ dirilişin eşiğindesin.
Bir tek kalbin daha uyanması gerek,
Bir tek dua daha göğe ulaşmalı.

Çünkü Rabbimiz,
Kalplerimize çoktan yazdı ayeti:
“Ve biz sizi, bir ümmet kıldık;
Adaletin ve merhametin şahidi olun diye..