Ne yaptım ne ettim bilemedim ben
Gözlerinde yittim şimdi, kesildi sesin
Bugün son bir defa seslenen serçelerde hatıran
Dudaklarımın mahzunluğunda okunacak ayrılığın
Sonra, girecek araya günler ve aylar

Biliyordum bir gün ayrılık vakti... lakin nerde ne zaman
Ama zaman şimdi, uzuyor akşam
Gözlerime sessiz vuruyor nisan yağmurları
Yağmur kokuyor toprak, yaşamak uzak
Şimdi umutlarım düşlerimde sancılı
Bir acı seda tepiniyor usumda
Yaşamak sensiz zor, gel diyorum

Tutunamıyorum her yönümden
Düşüyor kollarım
Artık sensiz, sessiz çığlıklarımı
Bırakıyorum rüzgara
Tutunuyorum sensizliğimin ellerinden
Gidiyorum hatıralarıma
Nedendi anlamadığım çekilip gitmen

Bırakmamalıydın böyle
Karanlık sokaklar ortasında
Yitik ve yalnız
Silecek yok gözyaşlarımı senden başka bunu bil !
Bugün
Bir acı akşam çökecek gözlerime yine gözlerime
Bilseydin
Pencereme kuşlar her gelişinde
Seninle açıyorum
Günüme dolan çay kokularını
Şimdi yoksun... nerdesin ?
Seninleydi en güzel baharlarım
Avuçlarımda bütün heveslerim
Gelmelisin... nerdesin ?

Günay Koçak