Sessiz Kapılar

Ne bir adı vardı, ne de nefesi,
Ben özledim onun hiç yok gelesi,
Her şeyin içinde eksik bir şey var,
Geceler içimde ağlayan bir diyar,
Bir çocuk düşlerim, isimsiz, adsız yar...

Her bayram sabahı yanar ağlarım,
O isimsiz çocuk el öpmeye gelecek sanarım.
Yıllarca yankısı bitmeyen bir ses beklerim,
Herkes herşey susarken kalbim konuşur,
Çocuk gelmez, özümde kanayan yara oluşur..

Değil.cennet süt kokmaz evim,
Emziği oyuncağı, çıngırağı alıp neyleyim,
Ağlamayan dört duvara mı ninni söyleyim,
Yalnızlığın koynunda umutlar, kırık dualar,
“Anne” olamadım ama oldum beni sevene yar...

Ruhuma değmedi belki o minicik el,
Düşlerimde büyüttüğüm hayali bile güzel.
Ağlar güler oynar, ve " Anne" der sessizce,
Dua derim her gece, bu masum düşleri nasip edene
Öper sever koklarım, hayal olduğunu bile bile...

Sokakda gördüğüm her çocuğa şeker veririm,
Sevinçler çoğalır ama içten içe ben eksilirim.
Çoğu tanımaz adımı sorarlar, ben susarım,
Her çocuğun gülüşünde saklı, Anneliği yaşarım,
Ve sonra gerçekle yüzleşerek hüzünle susarım...

Kucağım boş ama kalbim dopdolu,
Olmayacak duaların içinde sevdim ben onu.
Her dakikam içimde bir bayram yası,
Evet, beklenen olmadı, özlenen hiç doğmadı,
Bir ömür istedim, dualarla ettim her gece sabahı...

DERYA. 16.04.2025