Gördüğü yerdeki ayrıntıları,
Hissedip yürekten bulur şairler...
Toplar gönlündeki kırıntıları,
Duyguya tercüman olur şairler...

Yürek dolar, kalem alır eline,
Yavaş yavaş sözler gelir diline,
Taşan yağmurların düşer seline;
Kaynağından ilham alır şairler...

Her yere ibretle bakar gözleri,
Tutar küllerdeki yanan közleri,
Yazar nakış nakış biten sözleri;
Derdiyle baş başa kalır şairler...

Bazen hançer olur kızan kalemi,
Bazen bir gül olur yazan kalemi,
Bazen ateş olur azan kalemi;
Gizemli sözleri bilir şairler...

Şairlik doğuştan Allah vergisi,
Onlardır toplumun düşünen sesi,
Şairin duygudur tek sermayesi;
Dünyaya hikmetle gelir şairler...

Gözleri yaşarır, içinden ağlar,
Onun sitemine dayanmaz dağlar,
Kaderin yükünü boynuna bağlar;
Yine acılara güler şairler...

Şairin kalbinde kıyamet kopar,
Sözlerle kendine bir dünya yapar,
Sonunda hayata gözünü kapar;
Bütün sırlarıyla ölür şairler...

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)