Bir dostun vasiyeti olan sözler,
Gönlü hayli sızlatır,uyku böler,
Zordur bu satırlarda, onu anış,
Çaresi olur kalem,yoktur kaçış.

Dinleyin hele canlar,bu dost ne der?
Gam yüklü sıkıntıyla, bize söyler:
"Okuyun ve okutun,azdır zaman,
Boşa geçen ömüre,çoktur pişman."

Bir ömür geçip gitti,fark etmeden,
Nice Hakikat kaldı,biz bilmeden,
Oku ki dirilsin her sönmüş yürek,
Yaz ki yaşasın sözler,budur gerçek.

Suskunlukla büyürse,gaflet anı,
Tek cehalet kuşatır,her bir yanı,
Bir söz ki yeter bazen,çağ değişir,
Hakkın sözü duyulur, zulm eğilir.

Okuyun, yazın,kalın hep uyanık,
Her harf bir nefesdir ki,kalbe sağlık,
Karanlıklar kaybolur,doğar bir nur,
Bilgiyle yeşerir can, Hakk’ı bulur.

Gözden süzülüp akan mazlum bir yaş,
Vicdansız düşünceyle, yapar savaş,
Yenilirse bilgelik,olur mezar,
Mürekkepler yerine, kanlar akar.

Dinle İlhan’ım dostu;sözü yasa!
Kör kütük cahilleri,bir gün boğsa,
Kalemin ucundadır,saf haysiyet,
Hakikat yolunda bu,son vasiyet.