Şiir duygu işidir, gönlü sürüklemeli
Bilgi vermek yanında, bir sevdadır bilesin
Bakışı akışıyla, beni körüklemeli
Cuk diye oturmazsa, okuyana çilesin.

Acıkan her bir kalbe, kan yerine dolmalı
Asırlık destan gibi, geleceğe kalmalı
Ayak uyak kafiye, tam yerini bulmalı
Ölçüsü tutmuyorsa, içi boş bir kilesin.

Aynada boy gösterip, bakmıyorum zannetme
Garnitür dolguları, çakmıyorum zannetme
Üşenip de sıraya sokmuyorum zannetme
Bende kabahat yok ki, bayraksız bir kalesin.

Benim gibi ukalâ birisi çıkar diye
Emekle ördüğümü temelden yıkar diye
Kalemi silah bilip, ardından sıkar diye
İçine sinmediyse, yazdığını silesin.

Ordan burdan aşırıp, ayaklar çalmayasın
İki ara bir dere arafta kalmayasın
Dileklerim odur ki, dört mevsim solmayasın
Yoksa dalından kopan iki günlük lâlesin.

Şair kelimelerin, dişlerini sökmeli
Bohçasında ne varsa, yere serip dökmeli
Hodri meydan diyerek kılıcını çekmeli
Zafer kazanmış gibi, usulünce gülesin.

Necati’ye kızmayın, hakkı söyler bağırır
Mademki yazıyorsan, doğru yola çağırır
Sanma ki bu tenkitten, kendisini sıyırır
Şiiri nimet sayıp, paylaşıp da bölesin.

Necati OCAKCI