Hükümet der ki, aklına mukayyet olasın ha?
Ama halk nasıl anlasın, ama nasıl yol alsın?
Elindeki lokmayı alıyor, çocuklar aç kalıyor,
Hak, hukuk, adaletin kimseye huzur vermiyor.

İş yok, emekçinin alın terin hakkı verilmiyor
Çiftçilik öldü, köylü yalnız, toprağı kuruyor.
Emekçiler çalışıyor, ama emeği, onları yoruyor,
Bak halkın hepisi, zalim adama anlatamıyor

Açın gözlerinizi görün, duysun kulaklarınız,
Bugün bana bu zulüm yarın sana sıra gelecek,
Bu milletin iradesine hiç bir güç yetmeyecek,
Hiç bir güç yanlışın ve yalanın tarafında olmayacak.

Özgürlük yok, duvar örülü her köşe başında,
İnsanlar susuyor, gözlerinde korku kalbinde.
Adaletin sesi kısılmış, yankısı yok sokaklarda,
Çalışan yiğitlerin umutları kaybolur rüzgarda.

Bir gün gelir belki, herkesin hakkı savunulur,
Bugün hala sessiz, hala suskun kalır vicdanlar.
Gerçekten adaletin gögsünde acı bir yara var,
Herkesin acısı derin, ama kimseye anlatamıyor.

Vurmadan kırmadan dökmeden hak savunalım
Umumi istegimizi dünyaya sesimizi duyuralım
İncitmeden incinmeden adaleti tarih’e yazalım
Türkün hak hukuk özgür medeniyetini görelim

Berlin / Pevruzi
Hasan Y1ldirim

Bu söylediklerim gerçekten toplumun içinde bulundugu bazı derin sorunlara ışık tutuyor.
Birçok insan, geçim sıkıntısı çekiyor, adaletin yokluğu ve haklarının göz ardı edilmesiyle boğuşuyor.
Şiir bu şekilde bu duyguları dile getirmekle çok anlamlı olacaktır. işte bu düşüncelerle yazdığım bir siir:
Toplumun bugünkü dertlerine bir ses olabilir. Gerçekten bu çağda, adaletin ve hakların korunması için hepimizin duyarlı olması gerektiğini unutmayalım.