Kasvetli bir gökyüzünün altında
Işıl Işıl parıldarken güneş
Ölmeyi düşlemek
Serinletmiyor düşünceleri

Kasvetli bir düşüncenin altında
Ve İnsanların içinde
Ve de beraberken onlarla
Kurtuluş mümkün olmuyor
Dünyanın içinde

Kasvetli bir gökyüzünün denizinde
Ve mavisinde
Ve sabahında
Kendinin her zerresinde
Kaybolmak adına
Elimizden geleni yapıyor
Yinede yaramıyorsa işe

Öyle, durduk yere ölesimiz geliyorsa
Bazen
Mesela sadece ıslanmak geliyorsa içimizden
Yalınayak yağmurda

Bazen kendinde bile ölesi geliyorsa
İnsanın gece yarıları
Kendinden habersiz ötekine bakarken
Buluyorsa kendini
Kendinde ölüp ötekine gömülmek gibiyse yaşam onun için
Evet bazen tam olarak böyle birşey
Diyorsa yaşamak
Belki de yağmurda dondurma yalamak gibi herşey
Diye düşünüyorsa kolayca

Sonra dur durak bilmeyen hiç bişey adına
Şarkılar ve türküler okumak
Geliyorsa içinden,
Duraksamadan.
İşte tüm bunlar ve
Bunlardan sonra yazılanlar
İnsansı bir telaşın
Kategorik bir sembolüdür
Yaşamak da oldukça acı verici
Zamanın akışını izlerken
Acının düzeyini ölçer insan
Ve doğum sevgi aşk keder ayrılık ölüm
Daha ne varsa aklıma gelmeyen
Sancılı bir yaşamın
Buruk bir sevincidir.

Durduk yere midir bunlar bilmem???
Ve insan bazen anlatır...
Durmak, ölmektir .
Diyen şapkalı bir güvercine...
Selamsız sabahsız bakmak da varmış gökyüzüne..