Gölge gibiyim
İnsanların içindeyim
Ne duyanım var ne fark edenim
Öyle bir kaldırım kenarında
Yaslamış bekliyorum sırtımı duvara
Arabalar geçiyor nereye gittiği belirsiz
Sonra insanlar ....
Ve kocaman gözlüklerimle beni görmüyorlar
Bende onlara bakmıyordum zaten.....
Hızlı adımlarla geçiyor bazıları
Belli, önemli bir işleri olsa gerek
Kimisi ağır ağır beni süzüyor
Saçlarıma bakıyorlar hissediyorum
Tenezzül edip kaldırmıyorum başımı
Bırak bilsinler suçlarını
Beni ne halde unuttuklarını bilsinler
Ve acısınlar kendi hallerine,ölürcesine
Oturmaktan her yerim ağırırken
Bir motor geçti az önce gözlerimin önünden
Ve yine kimse gelip yanıma oturmadı
Üzmüyor artık böyle şeyler beni
Yalnız biraz üşümeye başladım
İki sevgili geçerken yanımdan sarılarak.
Arada gelen titremeyle birlikte,
İnsanlardan saklamaya çalışır gibi telaşlı
Ve tek başınalığı seviyormuşçasına
Mağrur duruyorum.
Sesler kesilmeye yüz tutmuşken
Güneşin gidip gecenin geldiğini
Dişlerimden gelen seslerle anlıyorum
Hava ,
bir dilencinin çalışamayacağı kadar soğuk
Bense aynı yerde oturmaya devam ediyorum
Gölgeden farksız
Tam ortalarında insanların
Ve her nefes alışım da
Bin kat daha üşüyorum