Gönül, kimselere yanma derdini,
Perişan olmuşsun, hâlin bellidir.!
Boşa figan edip yorma kendini,
Alıp koklayacak gülün bellidir.!

Ağlama, inleme, yanma boş yere,
Ellerin sözüne kanma boş yere,
Zalimin adını anma boş yere;
Senin tutunacak dalın bellidir.!

Her zevki, sefayı tatmak istersin,
Hep bildiğin yoldan gitmek istersin,
Bülbül gibi bağda ötmek istersin;
Aşka nağmelerin, dilin bellidir.!

Bir gün gelir düşer kolun, kanadın,
Kırk yılda bir belki anılır adın,
Bu fani dünyada nedir maksadın;
Sana kalmayacak malın bellidir.!

Murada ermiyor hayat savaşın,
Ah edip inliyor bu dertli başın,
Feryâd u figanla dinmiyor yaşın;
Dünya peteğinde balın bellidir.!

Rüzgârla savrulan yaprağa dönme,
Yıldızlara çıkıp toprağa inme,
Bir gönüle girdim diye sevinme;
Vuslata erecek yolun bellidir.!

Gülmedi yüzüne şansın, kaderin,
Gönül bahçesinde bellidir yerin,
Bendine vurulan yaran çok derin;
Sonu kara çıkan falın bellidir.!

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)