rüya mı
o da bir tür içkidir
gözleri yarı uykulu mavi bir kadın
içerken yıldızsız bir geceye
sürgün edilir.


ellerimde ekmek kokusu var
şair şarapla sulanmış mavi bir cephe örerken
sonu gelmez dönemeçli yolların
toprağa akıtılan her damla
bir savaşın başlangıcıdır.


beni anlayan yok
çünkü dilim
ruhu ziftle çizilmiş bir kuşun kanatlarıdır
çünkü bir orman dehşet içinde
tekrar ve tekrar yanacaktır.


o, karnavallar düzenler bağırsaklarında kurtlarla
bir gemi enkazı gibi geçer sabah
yabancı
bir gülüşle giyinmiştir kapkara.


ve ben daha önce hiç doğmamış
bir insanın sesini duyarım
eksiktir ağzında dişleri
bir ay tutulması kadar buruktur kalbi
ve bakışları
çatlak bir lavabodan kirli su içen
çocukluğumun bakışlarıdır sanki.


neden bilmiyorum çizerim bir çiviyle
bir zamanlar var olmuş hayaletlerin yüzlerini
ve kırlangıçlar takılırken göklerin mavi çelengine
gülersiniz gözlerimdeki gölgeye.


burası
kendi içinde tutarlı bir rüyanın sonudur
günler ölüme öykünür
ve akşamları öpüşmek yasaktır.


















kara