Deliyim ben, zincirleri kırılmış bir ruhum,
Sınır tanımayan, uçsuz bucaksız bir coğrafyayım.
Aklın dar kalıplarına sığmayan, bir hür rüzgarım,
Estikçe savurur, yıkarım her an tüm duvarları.

Gözümde yangınlar, ruhumda fırtına kopar,
Duygum volkan gibi patlar; lavlar saçar.
Kahkaham gök gürültüsü gibi yankılanır,
Ağlayışım denizin dalgalarıyla yarışır.

Ben deliyim, hayallerim yıldız gibi parlak,
Düşlerim gökkuşağı gibi rengarenk ve ortak.
Aklın mantık sınırını aşar, yeni kurallar koyarım,
Kendi evrenimde yaşar, benliğimle doyarım.

Ben deliyim, aşka tutkun, sevdaya vurgunum,
Kalbimin atışı, aşkın ritmiyle dansa doygunum.
Sevdiğim için dünyayı yakar, kül ederim,
Onun için ölür, sonra yeniden can veririm.

Ben deliyim, isyankar ruhum, asi yüreğim var,
Haksızlığa, adaletsizliğe her an durup haykırırım.
Zincirleri kırar, duvarları yıkarım, özgürlüğe çıkarım,
Kendi yolumu çizer, kendi kaderimi yazarım.

Ben deliyim, yalnızım ama güçlü bir yalnızım,
Kendi içimde evren yaratır, orada kalırım.
Dış dünyanın gürültü ve yalanından uzak durum
Sessizliğimde, deliliğimle huzur bulurum

Ben deliyim, anlaşılmamak benim kaderim,
Ama umurumda değil, ben kendimi bilirim.
Ben deliyim, ben buyum, değişmem, değişemem ben,
Ruhumun çığlığı, sonsuzlukta yankılanır her dem.