Kendimden bile kaçsam
Gölgemden bensizliğe bir yol bulsam...
Yalınayak taşların bıraktığı izlere bakmadan
Ben benden saatlerce uzağa
Hayalimin bensizlik ülkesine koşsam...

Bir sessizlik bir bensizlik doğursa
Kelama inat gömülse sözcükler
Dudak kıvrımlarında
Takılı kalsa...
Taksitsiz ödesem sevdamın hesabını
Bir kere de kes hesabı,
Bir dahakine bu kadar güçlü olamam
Meyhaneci baba...

Bir ipe dizilse sevgi denilen ahmaklıklarım
Kurusa,aşk yangını yanında hafif kalsa...
Sabır taşıma eklense cümle cümle
Bitişler, gidişlerle kol kola
Ne bir eksik ne bir fazla
Tam tamına bir bensizlik içinde
Kocaman bir sessizlik
Günün sınavı...
Notum yüksek hemde sıfır kopya...

Mantık aramıyorum artık boşa geçen
Her bir dakikada...
Hararetim geri dönüşümlü çalışıyor
Mahşer yeri yürek,cehennemi aratmıyor...
Ellerim bir saçmalığın peşinde ne anlatmaya çalışıyor?
Ve madem izin vermeyecek gözlerim
Niye bulandırıyor gönül sayfasını
Mum ışığında eriyen gözyaşlarıyla?

Hesap sorsa kevgir tipli kalbim
Kim için ben böyleyim,ne için
Şekil itibariyle tek biçim ama
Yaşıtlarımdan kaç yaş ilerideyim?
Geldiğin şu yerde kaç kayıp verdin
Gönlün erinden,daha taptaze,
En önemlisi sahip,sen bu olana
Son bu dermisin?

De artık deli gönül,et istifanı
Otur huzurun koltuğuna
Sallan dur,bir o anıdan bir bu anıya...
Tazminatsız bu defa...

Ve işte yaşlı gönlün kırgın hikayesini oku da
Anla...
Geçte olsa...

Başlığını sen koy...