Bakmayın mazimizi inkâr eden serkeşe
Edep hasletin hası, hâl diliydi eskiden
Zorlu hayat yolunda her gönülde baş köşe
Onurlu ayakların menziliydi eskiden

Bahar gelmeden önce kurumazdı goncalar
Ne keder kalıcıydı ne sarsıcı sancılar
Kirpiklerin ucunda ışıldayan inciler
Taşan neşe, sevincin bedeliydi(!) eskiden

Ne gülen şen çehreden ne gönülden ıraktık
Ya sevgi ustasıydık ya ustaya çıraktık
Kim bilir kaç yüreğe aşk ile dolup aktık
Keremler mecnunların idolüydü eskiden

Ne için için yanar ne kuytuda üşürdük
Derdimizi anlatır dostlarla bölüşürdük
Doğaldı her hâlimiz çok içten gülüşürdük
Kalbimizin avucu haz doluydu eskiden

Yüreğimizde bazen bulsa dahi boş bi’ yer
Arzu ettiği kadar kalamıyordu keder
Bugün her adım başı kan kusturan o kader
Vefalı bahtımızın sağ koluydu eskiden

Hüzün kaderimizden alsa da bazen vize
Öyle asık bir surat yakışmıyordu bize
Huzurla kol kolaydık neşeyle hep diz dize
Tebessüm çehremize su yoluydu eskiden

Sabrı çok zorlasa da iflah olmayan nefis
Kine bela diyorduk, öfke ve nefrete is
Bu asrı esir alan, korku salan o İblis
Adeta dış kapının mandalıydı eskiden

Dertler ile savaşta bizdik hep o kazanan
Ne candan bıkan vardı ne hayattan usanan
Darda kaldığımızda gecikmeden uzanan
En yakın komşumuzun dost eliydi eskiden

Mecit Aktürk