Sözler gönül bendime gelip dayandığında,
Yaradan’a ulaşır benim gönül defterim...
Dertli olan yüreğim güne uyandığında;
Duygularımı taşır benim gönül defterim...

Hicranlı hatıralar maziyi hatırlatır,
Duvardaki resimler yine beni ağlatır,
Dertlerimi dostlara yazarım satır satır;
Dilden dile dolaşır benim gönül defterim...

Sözler gelir dilime dizerim hece hece,
Bazen bade içerim, gezerim güzdüz gece,
Bazen hayatın dili olur bana bilmece;
Git gide ağırlaşır benim gönül defterim...

Kafiye düzenlerim hece ölçümü kurar,
Ruhumu, bedenimi yeni heyecan sarar,
Yazdığım her şiire yüreğim başlık arar;
Gönüllere yaklaşır benim gönül defterim...

Bulduğum sözler ile resimler çizerken ben,
Aşık bülbüller gibi divane gezerken ben,
Kâğıda yazdığımı duvara dizerken ben;
Derdimle uzaklaşır benim gönül defterim...

Gördüğüm manzarada ayrıntılar öz olur,
Dilimdeki sitemler şiir olur, söz olur,
Yüreğimdeki ateş beni yakan köz olur;
Gizli gizli ağlaşır benim gönül defterim...

ADEM İMDAT KESİCİ