Topraktan var olup, biz bu dünyaya
Kâinattan ibret almaya geldik.!
Bir ilhamla bakıp yıldıza, aya
Sevgi deryasına dalmaya geldik.!

Muhammed aşkıyla candan severek,
Mevlâna diliyle sözler diyerek,
Yunus’un haliyle hırka giyerek;
Gönül kapısını çalmaya geldik.!

Yaradandır bunca rızkı bahşeden,
Ekerek, biçerek bağdan, bahçeden,
Helalinden bize verilen yerden;
Kısmetimiz neyse bulmaya geldik.!

Kibirden, hasetten uzak durarak,
Gönülden gönüle köprü kurarak,
Nefis denen şeye zincir vurarak;
Ruhumuzla insan olmaya geldik.!

Erenlerle aynı yoldan giderek,
İlimle irfanı bilmemiz gerek.!
Sadece Allah’a secde ederek;
Namazı huzurda kılmaya geldik.!

Hakikat ilmini okuyup, yazıp,
Sabır taşlarını tespihe dizip,
Cahillik çöpüne bir çukur kazıp;
Faydalı ilimle dolmaya geldik.!

Kışın dökülerek baharda açan,
Yağmurda ıslanıp rüzgârla uçan,
İbretlik tabloyu etrafa saçan;
Kuru yaprak gibi solmaya geldik.!

Dünyada günahkâr bir kul olarak,
Felaha götüren yolu bularak,
Olup bitenlerden bir ders alarak;
Hayatın zilini çalmaya geldik.!

Tövbeyle günahı silene kadar,
Doğruyu, yanlışı bilene kadar,
Şu yalan dünyada ölene kadar;
Bir ömür misafir kalmaya geldik.!

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ (ÂŞIK HOCA ADEMÎ)