İnsana derin bir rehavet basar,
Kişiyi havaya kaldırır koltuk.!
Ruhunu götürür yükseğe asar,
Böylece gaflete daldırır koltuk.!

Makam, mevki ile şan, şöhret ile,
Hesapta, kitapta yapınca hile,
Yetimin hakkını yer bile bile;
Aklını başından aldırır koltuk.!

İmzayı atmaya yetki veriyor,
Gizli hazineyi öne seriyor,
Yoldan çıkarmaya adam arıyor;
Devleti, milleti çaldırır koltuk.!

Yumuşak olsa da insana batar,
Asaletli olan itibar katar,
Durduğu yerde hep o hava atar;
Garibin yüzünü güldürür koltuk.!

Verdiği güç ile bela alırsın,
Dostların bırakır, yalnız kalırsın,
Kendini başka bir yerde bulursun;
Seni bu dünyada öldürür koltuk.!

Vicdanı olanı köşeye dayar,
Tek başına bile her yere uyar,
Gün gelir aniden altından kayar;
İnsana haddini bildirir koltuk.!

Kuşatılması zor kale gibidir,
Havada gezene bale gibidir,
Cazibeli renk renk lâle gibidir;
Üstünde durana saldırır koltuk.!

Karşılıksız aşktır koltuk sevdası,
Her işi yaptırır makam kavgası,
Gerçeği gösterir kalbin aynası;
Boş çuvalı bile doldurur koltuk.!

Kimisi koltuktan kişilik alır,
Kimisi hiç kalkmaz, oturur kalır,
Kimisi yükselir, kimi alçalır;
Beddua ettirir, soldurur koltuk.!

Saygı duyulmalı gelip gidene,
Oturup hakkıyla hizmet edene,
Bir tabut misali fani bedene,
Dünyada Cenneti buldurur koltuk.!

Rizeli Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ
(ÂŞIK HOCA ADEMÎ)