Bir acı, bir acı daha derken
Omuzlarıma yüklendi bir acı erken
Ve, gittin... sana söylüyor dilim şimdi de
Hüzün şarkılarını, feryat türkülerini
Ben sevdiklerimle tutunmuştum yaşantıma
Ama şimdi yok, yok oldu nefesinle umutlar
Göz yaşlarımı dökemedim taze toprağına

Sitem ediyorum yaşantıma
Bir de ağlayan gözlerime sitem ediyorum
Neden hala acıtmaya devam ediyor
Neden gözlerimi, göz yaşlarımı
Çaresiz yatanların toprağına döküyor !
Neden ?
Uzun ve dönülmeyen yolculuklara gidenler için
Sitem ediyorum hayata, güneşe, kuşlara
Bir de ellerimi bırakıp gidenlere

Hatırlıyor musun ?
Hep ayrılıklar kırıyor bedenimi
Yumunca gözlerimi, düşüncelerime katınca bakışlarını
Çarpıntım papatyalanır
Bir de inanmayışım bu yaşananlara
İşte her şeye rağmen gidişin... ellerinin üşümüşlüğü tren vakti
Git !!!
Vazgeçti eriklerin çiçek açmaktan
Bir yolcu, bir vuslattı beklediğim
Neden ? nedensiz ayrılıklar yıktı içimin duvarlarını
Dondu yüreğim ; başlayan istemsiz yolculuklara

Hikayelerin şimdi kırgın şiirlerime asılı
Belki de az sonra sona erer kurduğum o güzel hayaller
Artık son durakta yürek çarpıntılarım
Mor bir mektup sitemlerle sana karaladığım
Hatıralar sahifesiydi o gönderdiğin
Gözlerinin son bakışında
Şimdi cebimde sakladığım
Ya da hicran yarası ayrılığına
Bu sitem mektubum. Bu şarkım, bu şiirim

Yetim ağıtları ile bir kalp çarpıyor
Mavi, masmavi denizler durgun
Derinliklerinde mavi bir balığın gözyaşları saklı
Yeşil gözlerinde bir çocuk uyur şimdi
Karanlık geceler nice masallarımızı saklar
Susuyorum yanında; sana umutlu vaatler ediyorum
Ellerim buz tutmuş ellerinde, ısıtmaya çalışıyorum
Bir inandığını görüyorum gözlerinde
Bir inanmayan çırpınışları
Saatlerini sayıyorum
Ayrılığı bekleyen rayların

Gitme !
Ne desen de şu yüreğim sonbaharı sayıklar
Ağlarım sisli puslu aynalarla dertleşip
Bilsen ; bir bilsen, yüreğimin büyüsü ne söyler
Yaşamak güzel, dokununca yaşam çizgisindeki o noktaya
Sitemim gökyüzündeki yıldızlara, aya, güneşe
Nerdeyim şu an, yitikliğimi bulamıyorum
Çıkmaz sokaklar içinde kaybolan ben miyim ?

Sen gittin !
Paylaştık bu ayrılığı ne desen de
Ne olurdu ben de duygusuzlar durağında dursaydım
Üzmeseydi gelen - geçen yüreğimi
Papatyalar toplasaydık, yine o hep birlikte
Koştuğumuz bahçemizde
Tek tek fallarında kaybolduğum
Çiçeklerin gülen bakışlarında

Bittiği yerde başlayan bir şarkısın artık !
Oysa tek dileğim sitemsiz sabahlara uyanmaktı
Sıcak bakışlarına sığınmaktı
Sonbahar olsa da mevsimlerimiz
Sense
Ateşten barutları saldın gözlerime
Sabretmek... beklemekti
Karanlık akşamlarında yalnızlığımın !

Günay Koçak

1.. / 02 / 2025