Kapkaranlık geceler, sen gidince söndü yıldızlar
Penceremde karlar uçuşur, hayli soğuk havalar
Gözlerinin neminde titreşir ayın yakamozu
Bu şehrin gecelerinde yürümek istiyorum
Tutup yalnızlığımın ellerinden, bulmak için ellerini
Üşüyorum sisli akşamlarda yürürken arayışına
Sokak lambalarından başka aydınlatmıyor yolumu kimse
Kulaklarımda feryat dolu şarkılar
İçimde dolu dolu sitemler yakıyor gözlerimi
Oysa yüreğimdi ayrılık sağanaklarında ıslanan
Oysa yüreğimdi çaresizlik kırbaçlarına bunca dayanan
Büyüdükçe büyüyor yüreğimde
Pişmanlığın elleri

Gittin gideli
Kanayan yarama bir tuz da sen ektin
Sorma ne halde içimdeki titreyişler
Gözlerime vurur, gönlümdeki yarama
Gelmeyişin, son vedan, servilere mekan edişin !
Uykular çekip gitti benden bu gece
Bilsen ki nice zamandır unutturdu ayrılıklar uykumu gözlerime
Bir sorsan ne haldeyim ; bendeki seni de alıp yanıma
Düştüm sokaklara ; gölgemdeki hatıramla sığınacak
Bir masal kenti arıyorum
Beni avutacak tek yer orası diye
Sığınıyorum bendeki senle
Üşüyen yalnızlığımı da alıp çocuk oluyorum
Avutur diye belki o masal kentinde
Masallar dinliyorum

Bu sıralar
Öyle çok kayıplar verdi ki yüreğim
Geceler yarim oldu
Uykular haram
Hasretin kalemimle dost olup
Hüznümü yansıttı camlara
Hüznüme selam verdi
Karşı tepedeki serviler

Sen
Gözlerime asıp gittin
Sağanaklarını ayrılığın
Biliyordum gideceğini
Ama ani oluşunu düşünmedim bu kadar
Bugün sokaklara attım beni
Avutmak için gözlerimi
Öyle yoğun ki bu sıralar acılar
Karşımda yüzünü, kulağımdaki sesini arıyorum
Söz geçiremiyorum
İçimdeki çırpınışlara

Son şarkım bu
Yüreğime söylediğim
Yaşamak kördüğüm şimdi avuçlarımda
Dün gece rüyamda dalmıştım gözlerine
Sırılsıklam yağmurlar yıkıyordu içimi
Bir sıkıntı var yüreğimde
Gittin diye
Düğüm denen şey buymuş meğer !

Günay Koçak

19. 2. 2025