Topraktan var olup, ben bu dünyaya,
Kâinattan ibret almaya geldim.!
Bir ilhamla bakıp yıldıza, aya,
Sevgi deryasına dalmaya geldim.!

Muhammet aşkıyla candan severek,
Mevlâna diliyle sözler diyerek,
Yunus’un haliyle hırka giyerek;
Gönül kapısını çalmaya geldim.!

Yaratandır bunca rızkı bahşeden,
Ekerek, biçerek bağdan, bahçeden...
Helalinden bize verilen yerden;
Kısmetimiz neyse bulmaya geldim.!

Kibirden, hasetten uzak durarak,
Gönülden gönüle köprü kurarak,
Nefis denen şeye zincir vurarak;
Ruhumla bir insan olmaya geldim.!

Erenlerle aynı yoldan giderek,
İlimle irfanı bilmemiz gerek.!
Sadece Allah’a secde ederek;
Namazı huzurda kılmaya geldim.!

Hakikat ilmini okuyup, yazıp,
Sabır taşlarını tespihe dizip,
Cahillik çöpüne bir çukur kazıp;
Faydalı ilimle dolmaya geldim.!

Kışın dökülerek baharda açan,
Yağmurda ıslanıp rüzgârla uçan,
İbretlik tabloyu etrafa saçan;
Kuru yaprak gibi solmaya geldim.!

Dünyada günahkâr bir kul olarak,
Felaha götüren yolu bularak,
Olup bitenlerden bir ders alarak;
Hayatın zilini çalmaya geldim.!

Tövbeyle günahı silene kadar,
Doğruyu, yanlışı bilene kadar,
Şu yalan dünyada ölene kadar;
Bir ömür misafir kalmaya geldim.!

Halk Şairi Adem İmdat KESİCİ
ÂŞIK HOCA ADEMÎ